بگذار مسخره ات کنند...

بگذار باحجاب بودنت را بی کلاسی تلقی کنند...

بگذار وقتی عکس رهبرت را به دیوار اتاقت میچسبانی اُمُل خطابت کنند...

بگذار وقتی نمازت را اول وقت می خوانی ریاکارت بخوانند...

بگذار وقتی گوش دادن به زیارت عاشورا را آرامش بخش می دانی ، افسرده ات بدانند...

مرتضـــی جـــان!

حال معنای کلامت را میفهمم :

بگذار اغیار هرگز در نیابند که این قلبهای ما از چه اشتیاق و شور و نشاطی مالامال است ،

و روح ما در چه ملکوتی شادمانه سر می کند ،

و سر ِ ما در هوای کدامین یار ، خود را از پا نمی شناسد...

بگذار اغیار هرگز درنیابند...

چه روزگار شگفتی...