شهادت حضرت امام محمد تقی (ع)
در غم شهادت امامی به سوگ نشسته ایم که دربیست وپنج سالگی به سوی اجدادش رخت بر بست.مردی که بیست و پنج سال خورشید را به خجلت واداشت بیست وپنج بهار را رویاند و شکوفاند و خود فروزان تر از خورشید تابید و درخشید. واینک کودکان پژمرده و داغدار و گریان بهارگیران سایه دتهایی اند که برسرشان باران مهر ببارد و بر دامانشان گل عاطفه نثار کند.هم اکنون، پاره زخم های دلمان، سرباز کرده است و قناتی از غم، در قنوت نگاه مان جاری است.
امام محمدتقی(ع) در دهم رجب سال 195 ه.ق بدنیا آمد. نام آن حضرت محمد و کنیه او ابوجعفر و مشهورترین القاب او تقی و جواد است.
پس از شهادت جانگداز حضرت رضا(ع) دراواخر ماه صفر سال 203 ه.ق مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جواد الائمه(ع) انتقال یافت. مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آنها در بین مردم هراس داشت، سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد. تا اینکه آن حضرت در 25 سالگی به شهادت رسیدند.
مولای من یا بقیه الله