به مناسبت نهم ربیع الاول آغاز امامت امام زمان(عج) بر امت چشم به راه گرامی باد.

اگر نبود امامت تو، ای خورشید در پس ابر معلوم نبود اینک جهان را چگونه تاریکی مطلق و نابودی معنویت فرا می گرفت؟ چگونه نهال آرزو و امید در قلب بشریت از رویش باز می ماند؟

آری، خورشید پنهان در پس ابرهای تیره جاهلیت، اگر نبود انوار وجودی ات اینک دشتهای ایمان لم یزرع بود.

اگر عطر نفس های تو در هستی جاری نبود انسان ها در مرداب متعفن کینه ها می پژمردند. اگر صدای دلنشین عدالت تو در هستی طنین افکن نبود، بشر در هیاهوی رذیلانه اصحاب دروغ و ریا و مدعیان دروغین حمایت از بشریت نابود می شد.

محبوب من بگو در این گذرگاه تاریک زمان در پس این همه ابر مه آلود چه می کنی؟

بگو اینک کدامین جاده بی قرار نظاره گر قدوم مقدس توست؟

چشمهای نگرانت را به کدام سو دوخته ای؟

نرگس زیبای من، چشمان مخمورت را بگشا و عطر شانه نوازت را در هستی پراکنده کن.

خورشید من، در این روزهای بی طلوع و بی غروب، تابش هماره خود را از چشمان من دریغ مکن، من محتاج چشمهای نازنین توام.

یا مهدی